Dünden Bugüne Plastik Sandalye
30-01-2023
17:44
Dünden Bugüne Plastik Sandalye
Dünden Bugüne Plastik Sandalye, Dünyada en çok kullanılan mobilya parçası monoblok plastik sandalye. Kitlesel bir tüketici ürününün en iyi örneği olan Monoblok sandalye, Avrupa bahçeleri, Afrika kafeleri veya Asya restoranları gibi ucuz koltuklara ihtiyaç duyulan her yerde bulunabilir.
Monoblok sandalye fikri, birçok tasarımcı tarafından paylaşılan eski bir vizyona dayanmaktadır. Tek bir malzemeden bir sandalye yapmak. Bu fikirle ilgili deneyler 1920’lere kadar uzanıyor, ilk denemeler sac metalin preslenmesi veya lamine ahşabın bükülmesini içeriyordu. 1950’lerden başlayarak, yeni plastik teknolojisi, malzemeyi tek bir üretim adımında istenen şekle kalıplayarak veya presleyerek sandalye üretmeyi mümkün kıldı. Monoblok takma adı bu basit üretim yönteminden ve ortaya çıkan mobilya parçalarının sade görünümünden türetilmiştir. İlk seri üretilen modeller arasında Danimarkalı tasarımcı Verner Panton tarafından tasarlanan Panton Plastik Sandalye (1958-68), Alman mimar Helmut Batzner tarafından Bofinger Sandalye (1964-68) ve Selene modeli (1961-68) tarafından yaratılan sandalye yer alıyor. İtalyan tasarımcı Vico Magistretti.
1972’de Fransız mühendis Henry Massonnet, ucuz plastik sandalyenin arketipi olarak kabul edilen sözde Fauteuil 300’ün tasarımı için bu öncülleri bir başlangıç noktası olarak aldı. Massonnet, üretim sürecinin verimliliğini artırarak tüm üretim döngüsünün süresini iki dakikanın altına indirmeyi başardı. 1980’lerden itibaren, giderek daha fazla şirket benzer modelleri piyasaya sürdü.
Monoblok sandalye, tüm dünyaya yayıldıkça günümüzün tüketim toplumunun kararsızlığını temsil etmeye başladı. Plastik sandalye, uygun fiyatlı ve dolayısıyla demokratik bir mobilya parçasının özüdür. Aynı zamanda, sürdürülebilirlik kriterlerini karşılamıyor ve tek tip ürünlerin küresel toplu tüketimine örnek teşkil ediyor. Birçok çağdaş tasarımcı, Monoblok’un bu sorunları ele alan yeni yorumlarını yarattı. Öne çıkan örnekler, Fernando ve Humberto Campana’nın Café Chair (2006), Martí Guixé’nin Respect Cheap Furniture (2009) ve özellikle bu sergi için yaratılan Martino Gamper’s Monothrone (2017)’dir.